دانه های ریز حرف یکساله شد ...

مثل آن شبهای روشن سرخ کودکیهایمان که آسمان دل دل میکرد که برف ببارد...مثل همان شبهای سرد که یک بخاری نفتی تمام دنیایمان را گرم میکرد با ذوق از پنجره کوچه را نگاه میکردم و خدا خدا میکردیم تا دانه دانه برف ببارد...ببارد...آنقدر ببارد که فردا که چشم باز میکنیم کوچه سپید باشد...که کوچه آدم برفی باشد...تا دستکشهای بافتنی هفت سالگیمان را از صندوقچه بیرون بیاوریم و یک دل سیر برف بازی کنیم...تا دستهای چروکیده مامان بزرگ را در دستهای کوچکمان بگیریم و بیاوریمش لب پنجره که..."مامان بزرگ...ببین...عروس برون فرشته هاس...داره برف میاد"...

آری...درست مثل همان شبها...چشم دوخته ایم به این کوچه...و خدا خدا میکنیم تا فردا صبح که چشم باز میکنیم این کوچه سپید باشد از دانه...دانه...دانه های ریز حرف...

خدا خدای لب پنجره اش با ما...

هزار دانه برف سپیدش تقدیم شما...

این جملات اولین پست دانه های ریز حرف بود که درست یکسال پیش روز چهاردهم شهریور منتشر شد . توی یکسال گذشته این وبلاگ فراز و فرود زیادی داشته و روزهای خوش زیادی به خود دیده است . دوستانی مثل احسان پرسا - من و من - کورش تمدن - گارسیا - پدیکس - و اهورا که دیگر با این وبلاگ همکاری نمی کنند و دوستانی هم هستند که خیلی وقت است پست ننوشته اند . سالگرد تولد دانه های ریز حرف بهانه ای شد برای اینکه پای صحبت نویسندگان فعال این وبلاگ بنشینیم تا از نوشتن در دانه ها برایمان حرف بزنند ...


مصاحبه نویسندگان در ادامه مطلب ...

آلن

-

علیرضا

-

آرشمیرزا

-

خاله سوسکه

-

شایان

-

تیراژه

-

سنت کیامهر قدیس

می خواستیم با  حمید - سایلنت - یک جراح و الهه هم صحبت کنیم که متاسفانه امکانش نبود .