قبلن گفتم یا نه ،یادم نیست. ولی هروقت نویسنده اضافه میشه به دانه ها من هم خوشحال میشم هم ناراحت. اخه جای خالی قدیمی ها رو حس میکنم. اصولا با جای خالی ادما نمیتونم کنار بیام. به خصوص وقتی میشه جاشون خالی نباشه در هرصورت من خیلی خوشحال میشم وقتی اسم یکی از قدیمی ها میخوره پای پستهای دانه ها
حالا که این پست رفته پایین و کسی نمیخونه راحت تر میشه نوشت!
با وجود شادمانی ام از حضور دوستان جدید ولی خدا میدونه که موقع باز کردن مدیریت چند بار پستهای قبلی کسایی که نیستن رو مرور میکنم و چه حالی دارم از اینکه میبینم از اون جمع فقط من موندم و علیرضا..بقیه ی کسایی که قدیمی هستند مثل حمید و الهه و الن هم که مدتهاست نمینویسند.. جالبه که این خونه ی مجازی برام عین پاتوق واقعی ای شده که هر وقت میام با دیدن نیمکتهای خالی اونایی که نیستن دلم میگیره
خب کار گروهیه ! یکی میره یکی میاد نمیشه که همه باشن قرار نیست کسی جای کس دیگه ای رو پر کنه قرار هم نیست که به دوستان تازه وارد به چشم غریبه نگاه کنیم وقتی خاله سوسکه اومد دانه تو جمع ما چه کسی میشناختش و وبلاگش رو قبلا دیده بود؟! دوستان تازه واردی که نا آشنا هستن براتون هم همینطور ! قبول دارم این تغییرات شاید حس خوبی در کوتاه مدت القا نکنن به بعضی از مخاطبان اما اگر با آغوش باز بپذیریم وضعیت جدید رو میبینیم که اینجا هنوز هم دانه های ریز حرفِ ! ممکنه کسی رفته باشه ممکنه خیلیا اومده باشن ! ممکنه اون تریکیب اولیه کاملا بهم ریخته باشه اما اینجا هنوز هم همون وبلاگ همیشگیه ! و اعضاش همیشه سعی میکنن که اینجا بهتر و بهتر بشه ! حتی اگر کسی رفته باشه حتی اگر کسی بره ! حتی اگر من یا بقیه هم نباشن مهم اینه که وبلاگ پابرجا بمونه ! اونم نمیشه مگر به خواست شما مخاطب ها ! شما در درجه ی اول باید از اینجا حمایت کنید یکم شعاری شد حرفم ولی من بهش ایمان دارم تو این یه سال و اندی ایمان پیدا کردم به این حرف راستش من تو وبلاگ خودم نظر اصلا نظرات و بازدید و اینها مهم نیست برام ! راحت ترم حتی وقتی نظراتمو میبندم اما اینجا دقیقا بر عکسه ! اینجا تک تک نظرات مثل آجر میمونن که چیده میشن روی هم و ساختمون این خونه بلند تر و بزرگ تر و دلباز تر میشه پس لطفا برای آینده ی دانه های ریز حرف هم که شده یکم خوشبین تر نگاه کنیم به این تغییرات ! که قسمت مثبتش بنظرم خیلی سازنده بوده !
من منظورم امید یا نا امیدی نبود منظورم این بود که اون حس دلتنگی (که طبیعی هم هست) باعث نشه فکر کنیم دوستان جدید غریبه هستن ! همه ی کسایی که تو ماه گذشته به وبلاگ اضافه شدن جوون هایی با قلم های توانا هستن که فقط کافیه باهاشون آشنا بشیم تا ببینیم که دوستای خیلی خوبی هم میتونن باشن منظور من اینه که بجای زوم کردن روی نیمه ی خالی و رفتن چند نفر از اعضا سعی کنیم نیمه ی پر لیوان رو هم ببینیم و با حمایتمون بهتر و بهترش کنیم قبول دارم وبلاگ ضعف هایی داره که خیلی هم تو چشم میزنن ولی خب نقاط قوت فراوانی هم داره الان به جرئت میتونم بگم همه ی از وبلاگ های گروهی (در این سبک) شدیدا راکد شدن و یا بکلی حذف شدن ولی دانه ها به امید خدا و کمک همگی حتی میتونه اون نقطه ضعف ها رو هم نداشته باشه !
اوه اوه صاحبشو نیگااااااااااااا.چه طوری علی؟! والا چرا دروغ من تازه الان داشتم پستهایی که دوستان نوشته بودن و میخوندم و داشتم پیش خودم میگفتم با این قلم های توانا دانه ها دوباره داره جون میگیره و خب مسلما ما و دانه ها این پویایی مجدد رو مدیون همین دوستانی هستیم که در حال حاضر در دانه ها مینویسند البته با حرف تیراژه هم موافقم که این مکالمات بین من و اون فقط مرور و یاداوری از جای خالی دوستانی بود که هستند ولی کم رنگ شدند.به هرحال اونها هم باید بدونن ما واقعن دوست داریم ردپاشونو اینجا توی دانه ها ببینیم و اینکه مسلما ما مخلص تک تک نویسندگان دانه ها هستیم
ممنون جزیره جان بله کاملا با حق با توئه و ایشالا نوشته های حمید و آلن رو هم دوباره اینجا میخونیم
قرار خیلی خیلی خوبه ! ولی خب حداقل من نمیتونم ! اکثریت نویسنده ها از تهران هستن پس میتونید هماهنگش کنید حتی میشه چند تا از مخاطبای وبلاگ هم تو این قرار دانه ای باشن ! به نظر من که عالیه !جای من خالی :دی
خانوم منصوری شما اعتبار این وبلاگ هستید من که از ته دل افتخار میکنم به حضور در کنار شما
چه حالی میده اوللللللللللللل صبح اول بشی
اول ِ صبحتون به خیر
چه عنوان زیبایی ...
وای اینم خیلی قشنگ شده...
عالیه!
اینقدر تو خوابام دیدمت که دیگه نمی خوام بگم خوابم میاد...می خوام بگم "عشقم میاد"...راستی امشبم وعدمون همون رویای همیشگی...
سلام کافه چی
بنویس
میگم کافه چی تو به جای تک تک کسایی که جاشون اینجاخالیه
دوس داشتم بیام بت سلام کنم یهو
"تک تک کسایی که اینجا جاشون خالیه.."
کاش با نوشتن جای خالیشون پر میشد
اما نمیشه..
هر کس که رفت رفته دیگه...
مرسی جزیره...
سلام.
قبلن گفتم یا نه ،یادم نیست. ولی هروقت نویسنده اضافه میشه به دانه ها من هم خوشحال میشم هم ناراحت. اخه جای خالی قدیمی ها رو حس میکنم. اصولا با جای خالی ادما نمیتونم کنار بیام.
به خصوص وقتی میشه جاشون خالی نباشه
در هرصورت من خیلی خوشحال میشم وقتی اسم یکی از قدیمی ها میخوره پای پستهای دانه ها
حالا که این پست رفته پایین و کسی نمیخونه راحت تر میشه نوشت!
با وجود شادمانی ام از حضور دوستان جدید
ولی خدا میدونه که موقع باز کردن مدیریت چند بار پستهای قبلی کسایی که نیستن رو مرور میکنم و چه حالی دارم از اینکه میبینم از اون جمع فقط من موندم و علیرضا..بقیه ی کسایی که قدیمی هستند مثل حمید و الهه و الن هم که مدتهاست نمینویسند..
جالبه که این خونه ی مجازی برام عین پاتوق واقعی ای شده که هر وقت میام با دیدن نیمکتهای خالی اونایی که نیستن دلم میگیره
امیدوارم با حضور خاله سوسکه ی نازنین و بقیه ی دوستان شور و نشاط این خونه برقرار بمونه
پس کاملا هم حسیم:)
خب کار گروهیه !
یکی میره یکی میاد
نمیشه که همه باشن
قرار نیست کسی جای کس دیگه ای رو پر کنه
قرار هم نیست که به دوستان تازه وارد به چشم غریبه نگاه کنیم
وقتی خاله سوسکه اومد دانه تو جمع ما چه کسی میشناختش و وبلاگش رو قبلا دیده بود؟! دوستان تازه واردی که نا آشنا هستن براتون هم همینطور ! قبول دارم این تغییرات شاید حس خوبی در کوتاه مدت القا نکنن به بعضی از مخاطبان
اما اگر با آغوش باز بپذیریم وضعیت جدید رو میبینیم که اینجا هنوز هم دانه های ریز حرفِ ! ممکنه کسی رفته باشه ممکنه خیلیا اومده باشن ! ممکنه اون تریکیب اولیه کاملا بهم ریخته باشه اما اینجا هنوز هم همون وبلاگ همیشگیه ! و اعضاش همیشه سعی میکنن که اینجا بهتر و بهتر بشه ! حتی اگر کسی رفته باشه حتی اگر کسی بره ! حتی اگر من یا بقیه هم نباشن مهم اینه که وبلاگ پابرجا بمونه ! اونم نمیشه مگر به خواست شما مخاطب ها ! شما در درجه ی اول باید از اینجا حمایت کنید
یکم شعاری شد حرفم ولی من بهش ایمان دارم
تو این یه سال و اندی ایمان پیدا کردم به این حرف
راستش من تو وبلاگ خودم نظر اصلا نظرات و بازدید و اینها مهم نیست برام ! راحت ترم حتی وقتی نظراتمو میبندم اما اینجا دقیقا بر عکسه ! اینجا تک تک نظرات مثل آجر میمونن که چیده میشن روی هم و ساختمون این خونه بلند تر و بزرگ تر و دلباز تر میشه
پس لطفا برای آینده ی دانه های ریز حرف هم که شده یکم خوشبین تر نگاه کنیم به این تغییرات ! که قسمت مثبتش بنظرم خیلی سازنده بوده !
خوشبین هستم علی جان
کسی از ناامیدی در مورد اینده ی وبلاگ نگفت
و اصلا ناامید بودن هم معنی نداره
فقط مرور و یاداوری جای خالی دوستانی که نیستند بود و دلتنگی
همین
من منظورم امید یا نا امیدی نبود
منظورم این بود که اون حس دلتنگی (که طبیعی هم هست) باعث نشه فکر کنیم دوستان جدید غریبه هستن ! همه ی کسایی که تو ماه گذشته به وبلاگ اضافه شدن جوون هایی با قلم های توانا هستن که فقط کافیه باهاشون آشنا بشیم تا ببینیم که دوستای خیلی خوبی هم میتونن باشن
منظور من اینه که بجای زوم کردن روی نیمه ی خالی و رفتن چند نفر از اعضا سعی کنیم نیمه ی پر لیوان رو هم ببینیم و با حمایتمون بهتر و بهترش کنیم
قبول دارم وبلاگ ضعف هایی داره که خیلی هم تو چشم میزنن ولی خب نقاط قوت فراوانی هم داره
الان به جرئت میتونم بگم همه ی از وبلاگ های گروهی (در این سبک) شدیدا راکد شدن و یا بکلی حذف شدن ولی دانه ها به امید خدا و کمک همگی حتی میتونه اون نقطه ضعف ها رو هم نداشته باشه !
این کشتی رو می بریمش جلو و از این حرفا ..
اوه اوه صاحبشو نیگااااااااااااا.چه طوری علی؟!
والا چرا دروغ من تازه الان داشتم پستهایی که دوستان نوشته بودن و میخوندم و داشتم پیش خودم میگفتم با این قلم های توانا دانه ها دوباره داره جون میگیره و خب مسلما ما و دانه ها این پویایی مجدد رو مدیون همین دوستانی هستیم که در حال حاضر در دانه ها مینویسند
البته با حرف تیراژه هم موافقم که این مکالمات بین من و اون فقط مرور و یاداوری از جای خالی دوستانی بود که هستند ولی کم رنگ شدند.به هرحال اونها هم باید بدونن ما واقعن دوست داریم ردپاشونو اینجا توی دانه ها ببینیم
و اینکه مسلما ما مخلص تک تک نویسندگان دانه ها هستیم
نه خیرم
شما اصلن ما رو دوست ندارین
...
..
.
سلام
چرا یک قرار دانه ای نمی ذارین ؟ یه روز دانه های ریز حرف جمه بشن و یک آدم حرفی بسازن؟منم به جای هویج می شم دماغش :)
نه خیرم
ما تازه شم خیلی شما ها رو دوس داریم
اصن حالا که اینه
شماها مارو دوس ندارین اصنشم
...
..
.
ممنون جزیره جان
بله کاملا با حق با توئه و ایشالا نوشته های حمید و آلن رو هم دوباره اینجا میخونیم
قرار خیلی خیلی خوبه ! ولی خب حداقل من نمیتونم ! اکثریت نویسنده ها از تهران هستن پس میتونید هماهنگش کنید حتی میشه چند تا از مخاطبای وبلاگ هم تو این قرار دانه ای باشن ! به نظر من که عالیه !جای من خالی :دی
خانوم منصوری شما اعتبار این وبلاگ هستید من که از ته دل افتخار میکنم به حضور در کنار شما
فدای شما خاله ی بسیار دوستداشتنی
و مخلص همه ی دوستان
که اینجا نه کسی غریبه و تازه وارد است و نه..
هر که هست دوست است و عزیز دل و خودش صاحبخانه ی این خانه
امیدواریم به روزهای خیلی خوب تر
عجب اتحادی داره شکل میگیره اینجا :)
ما مخلص شمام هستیم جزیره جان :)
...
..
.
با عرض ارادت خدمت خاله جان
با ایده ی آدم حرفیشون موافقم
قشنگه..
همه شب به امید ِ صبح بیدارم
مگر که بوی تو آرد نسیم ِ اسحارم ...
(فک کنم یه هجا کم گذاشتم تو مصراع ِ اول !)